In het vorige deel leerden we hoe, o.a. door het aanbieden van meer varianten en het toepassen van besturingstechniek en software, de complexiteit van producten al maar toeneemt. Ook LEGO ontkomt hier niet aan: zie LEGO Mindstorms (een programmeerbare robot) in de afbeelding boven dit artikel.

Ook bleek dat modulariteit weliswaar deze complexiteit kan verbergen, maar niet vereenvoudigen. En we zagen dat modulariteit vooral voordelen biedt voor verkoop, logistiek, productie en service.

Engineering zal altijd tot op het kleinste detail de complexiteit moeten beheersen.

Het ontkennen van complexiteit in de verkoopfase, komt dan ook keihard op het bordje van engineering terecht. Ziehier het alom bekende ‘gat’ tussen sales en engineering; twee werelden die elkaar niet altijd lijken te begrijpen.

Stelt u zich de frustratie voor wanneer blijkt dat er in de LEGO-doos die u zojuist gekocht heeft, niet de juiste blokjes zitten om die robot die op de voorkant is afgebeeld te kunnen bouwen!! Een verwachting die niet waar gemaakt kan worden….. Of … u moet wat langer wachten op de levering … omdat LEGO nog de juiste blokjes bij elkaar moet zien te vinden….

Er zijn verschillende manieren om dit te voorkomen. Idealiter haalt u engineering geheel uit de leveringsketen. Zoals bijvoorbeeld autofabrikanten en IKEA dat doen. Dat werkt prima voor grote volumes van producten met een lange innovatiecyclus van enkele jaren. Productontwikkeling en innovatie vindt dan plaats in een aparte R&D afdeling.

Bij kleinere volumes en continue productontwikkeling ontkomt men er niet aan om engineering heel nauw samen te laten werken met verkoop, productie en service. Iedere nieuwe klantwens kan een innovatie in gang zetten en draagt bij aan de doorontwikkeling van het product. Maar hoe zorg je dat sales en engineering elkaar weten te vinden?

Het inrichten van een configurator is een goede manier om het gat tussen sales en engineering te dichten.

Bij het inrichten van een configurator moeten immers een paar belangrijke vragen beantwoord worden:

1. wat is het product dat we maken? Uit welke delen is het opgebouwd?
2. hoe maken we het product? Hoe worden de delen samengesteld tot één geheel?
3. welke producten verkopen we? Welke varianten willen we aanbieden?
4. waarom willen klanten onze producten? Welke functionaliteiten hebben toegevoegde waarde?

Configurator-software kunt u gebruiken als een middel om deze vragen beantwoord te krijgen. Hierbij zijn vraag 1 en 2 te beantwoorden door uw engineers en vraag 3 en 4 door uw sales-mensen.

Product-configuratoren zijn in opmars omdat productleveranciers de klant tegemoet willen komen en toch het aantal productvarianten in de hand willen houden. In de product-configurator zijn alle (technisch) mogelijke en (bedrijfseconomisch) wenselijke combinaties vastgelegd.

U heeft geen product-configurator voor uw product? Vraagt u zich dan af; hoe en door wie, en op welk moment in uw waardeketen, wordt bepaald welke productvarianten mogelijk en toegestaan zijn?

Ga maar eens spelen met een IKEA keukenconfigurator, al vast uw nieuwe auto uitzoekenof bestel een T-shirt met eigen opdruk. De meeste toepassingen van product-configuratoren zijn ter ondersteuning van het verkooptraject.

Misschien is dat wel de reden dat in de praktijk, ondanks het gebruik van een product-configurator het gat met engineering nog steeds niet gedicht is. Ik zie het in zo’n geval op een aantal punten mis gaan:

1. de output van de sales-configurator laat ruimte voor interpretatie; het detail niveau is onvoldoende (modulariteits index < 100%) en laat ruimte voor ‘creatieve’ invulling door engineering- of productie-afdelingen.
2. de modulariteit is goed genoeg om de varianten in de verkoopfolder te dekken, maarkomt niet overeen met de werkelijk productstructuur.
3. de output van de sales-configurator is onvolledig; bijvoorbeeld alleen de mechanische Bill of Materials. Software en elektrische delen zijn niet gespecificeerd.

In alle gevallen zien we hier een mis-match tussen het product-model zoals sales dat ziet en het product-model zoals engineering dat ziet. Hierdoor gaat er iets mis in de informatie-overdracht … en iemand zal dat recht moeten breien.

Sommige bedrijven zijn al wat verder en hebben hun sales-configurator weten te koppelen aan de product-configurator van de engineering. Op die manier kan een naadloze informatieoverdracht tot stand komen.

In het volgende deel zal ik proberen tot een mooie conclusie te komen… want over modularisatie kunnen we nog wel 100 artikelen schrijven!